زیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شدهزیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شده
بهارنیست
احساس میکنم که نباشی بهار نیست
شعری میان دفتر این روزگار نیست
معطوف میشود به شما حس واژه ها
آقا خودت بگو مگر این افتخار نیست؟
من با سروده های همه شرط بسته ام
بیتی بدون نام شما ماندگار نیست
سین سلام سفره ی تحویل سال نو
معنای این قصیده مگر انتظار نیست؟
روزی ظهور میکنی و میرسد بهار
اما به ماه وسال و زمان اعتبار نیست
تقویم هم به گفته ام اقرار میکند
سوگند میخورد که نباشی بهار نیست
عشق یعنی
عشق بیداد من
باختن یعنی لحظه عشق
جان سرزمین یعنی یعنی
زندگی پاک عشق لیلی و
قمار من مجنون
در عشق یعنی ... شدن
ساختن عشق
دل یعنی
کلبه شکست
یعنی باخت
عشق شدن
من عشق
فردای یعنی
سکوت تنهایی
یعنی گریه
عشق من
عشق آمیختن افروختن
یعنی به هم عشق سوختن
چشمهای یکجا یعنی کردن
پر ز و غم دردهای گریه
خون/ درد بیشمار
عشق من
یعنی راز
کلبه تنهایی
اسرار
عشق یعنی یک نگاه
عشق یعنی گل به جای خار باش
پل به جای اینهمه دیوار باش
عشق یعنی یک نگاه آشنا
دیدن افتادگان زیر پا
عشق یعنی زیر لب با خود ترنم داشتن
بر لب غمگین تبسم کاشتن
عشق ، آزادی ،رهایی ایمنی
عشق زیبایی ، زلالی ، روشنی
عشق یعنی شعر خوب
عشق یعنی ذهن زیبا آفرین
آسمانی کردن روی زمین
عشق یعنی شور هستی در کلام
عشق یعنی شعر مستی
عشق یعنی مهر بی چون وچرا
عشق یعنی کوشش بی ادعا
عشق یعنی مهر بی اما ، اگر
عشق یعنی لاف چون میزنی مردانه باش
در مسیر عاشقی افسانه باش
عشق یعنی گرنداری دین خود آزاده باش
هر چه بالا میروی افتاده باش
عشق یعنی در پناه دین ، دغل بازی مکن
چون به خلوت میروی کاری مکن
عشق یعنی هر چه نا ممکن بود ممکن شود
هر کجا عشق آید و ساکن شود
عشق یعنی هر کار خوبی ماندنیست
رد پای عشق در او دیدنیست
عشق یعنی شعر خوب اندر جهان
سر عشق است و سرود عاشقان
عشق یعنی ناتوان عشق باش
پهلوانا ، پهلوان عشق باش
عشق یعنی دل به دست آورده باش
در دل آزرده منزل کرده باش
عشق یعنی که خودت را خاک کن
سینه ات را در حضورش چاک کن
عشق یعنی خویش را گم کن عزیز
قوتت را قوت مردم کن عزیز
عشق یعنی در تنور عاشقی سردی مکن
در مقام عشق نامردی مکن
غزل دلتنگی
هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم
رفتن
میروی با رفتنت قلب مرا خون میکنی
درخوشی ها میروی حالم دگرگون می کنی
میکنی نابود من را ، شادی ها را میبری
اشک جاری میکنی و خنده ها را میبری
میروی باشد برو قلب مرا با خود ببر
میکشی باشد بکش روح مرا باخود ببر
رفتی و با رفتنت آتش به جان من زدی
ناله از حنجر زدم خنجر به این حنجر زدی
پس از مرگ بلبل
نفس می زند موج ...
***
نفس می زند موج، ساحل نمی گیردش دست،
پس می زند موج .
فغانی به فریادرس می زند موج !
من آن رانده مانده بی شکیبم،
که راهم به فریادرس بسته،
دست فغانم شکسته،
زمین زیر پایم تهی می کند جای،
زمان در کنارم عبث می زند موج !
نه درمن غزل می زند بال،
نه در دل هوس می زند موج !
***
رها کن، رها کن، که این شعله خرد، چندان نپاید،
یکی برق سوزنده باید،
کزین تنگنا ره گشاید؛
کران تا کران خار و خس می زند موج !
***
گر این نغمه، این دانه اشک،
درین خاک روئید و بالید و بشکفت،
پس از مرگ ببل، ببینید
چه خوش بوی گل در قفس می زند موج !