داغــــــــونـم

ﺑـــﺎﻻﺧــﺮﻩ ﯾـــﺎﺩ ﻣـــﯿﮕــﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺩﻭﺳـــﺘــﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺳــﺎﺩﻩ ، 

ﺑــﺮﺍﯼ ﺩﻟــﺖ ﯾـﮏ ﺧــﯿـﺎﻝ ﺭﻧـﮕﺎﺭﻧـﮓ ﻧـﺒﺎﻓـﯽ . . .

ﮐﻪ ﺭﺍﺑـﻄـﻪ ﯾـﻌـﻨﯽ ﺑـﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﮔـﺮ ﺑـﺎﺯﯾـﮕﺮﯼ نکنی ﻣﯽ ﺑـﺎﺯﯼ !

ﻭﻗـﺘﯽ ﺑـﺎﺩ ﻣﯽ ﺁﯾـﺪ ﺑـﺎﯾـﺪ ﮐـﻼﻫـﺖ ﺭﺍ ﺳـﻔـﺖ ﺑـﭽـﺴـﺒﯽ ،

ﻧـﻪ ﺑـﺎﺯﻭﯼ ﺑـﻐـﻞ ﺩﺳـﺘﯽ ﺍﺕ ﺭﺍ . . .

ﺭﻭﺯﯼ ﻣﯿـﻔـﻬـﻤﯽ ﺩﺭ ﺍﻧـﺘـﻬـﺎﯼ ﻫـﻤـﻪ ﯼ ﮔــﭗ ﺯﺩﻥ ﻫـﺎﯼ ﺩﻭﺳـﺘﺎﻧـﻪ ،

ﺑـﺎﺯ ﻫـﻢ ﺗـﻨـﻬـﺎﯾـﯽ . . .

ﻭ ﺍﯾــﻦ ﻫﻤـﺎﻥ ﻟـﺤـﻈــﻪ ﺍﯼ ﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻫﻤـﻪ ﭼـﯿــﺰ ﺭﺍ ﺑـﯽ ﭼـــﻮﻥ ﻭ ﭼــﺮﺍ مـیـپـذیــری

ﺑـﺎ ﺭﻭﯾــﯽ ﮔـﺸﺎﺩﻩ ﻭ ﻟـﺒـﺨــﻨﺪﯼ ﮐـﻪ ﺩﯾـﮕــﺮ ، 

ﺧــﻮﺩﺕ ﻫـﻢ ﻣﻌﻨــــــﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧـــــﻤـــﯽﺩﺍﻧـــﯽ !

.

.

.

داغــــــــونـم !

بـه نـفـس هـای خــستـــــه ایـن " گــــــــــــــــرگ " نـگاه نکـن . . .

دنیــــــــا را بــرای کـسی دریـــدم ،

کــه مـــــــرا بـه " سـگـی " فــروخـــت . . . !!!