زیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شدهزیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شده
با تو سخن می گویم
گوش کن با تو سخن می گویم!!
زندگی در نگهم گلزاری است
و تو با قامت چون نیلوفر
شاخه ی پر گل این گلزاری.
من در اندام تو یک گل می بینم .
گل گیسو گل لبها گل لب خند شباب
.من به چشمان تو گلهای فراوان دیدم
.گل عفت گل تقوا گل صد رنگ امید
گل فردای بزرگ گل دنیای سپید.
می خرامی و تو را می نگرم
تو همان خرد نهالی که چنین بالیدی
راست چون شاخه ی سر سبز و برومند شدی.
همچو پر غنچه درختی همه لبخند شدی
اما دیده بگشای و در اندیشه ی گلچینان باش.
همه گل چین گل امروزندوهمه هستی سوزند
کس به فردای باغ نمی اندیشد.
انکه گرد همه گلها به هوس می چرخد بلبل عاشق نیست
بلکه گل چین سیه کرداری است که دود در پی گلهای لطیف
تا یکی لحظه به چنگ آرد و ریزد در خاک.
دست او دشمن باغ است و نگاهش نا پاک.
اما تو گل شادابی به ره باد نروغافل از باد مشو.
ای گل صد پربا تو در پرده سخن می گویم
گل چو پژمرده شود جای ندارد در باغ
گل پژمرده نخندد بر شاخ
کس نگیرد ز گل مرده سراغ.
عشق دیدار تو بر گردن من زنجیری است
و تو چون قطعه ی الماس درشتی کم یاب
گردن آویزی بر این زنجیری.
تا نگهبان تو باشم زهراسی همه شب
خواب بر دیده ی من هست حرام.
تو که تک گوهر دنیای منی
دل به لبخند حرامی مسپار
دزد را دوست مخوان
چشم امید بر ابلیس مدار
دیو خویان پلیدی که سلیمان رویند
همه گوهر شکنند.
دیو کی ارزش گوهر داند
نه خردمند بود هر که اهریمن را
از سر جهل سلیمان داند
تو چراغ همه شبهای منی
به ره باد مرو
تو گلی تو گل صد رنگی
پیش گل چین منشین.
تو یکی گوهر تابنده ی بی مانندی
تقاص
در یاد نگارم باز این شعر اثر کردم
در بی کسی و غربت حقا که هنر کردم
از مستی چشمانش بشکسته پر و بالم
دیدی که به کوی دوست، بی بال سفر کردم
در محفل عیاران چون شمع شبستانم
ای یار مجالم ده من سینه سپر کردم
جانا تو جوابم ده ،دل مست دو چشمانت
قربانی عشقت گشت، این گونه خطر کردم
باز آید اگر یارم آن دمدمه ء آخر
هیهات جوانی رفت، من عمر به سر کردم
لعنت به من مسکین، آن دم که خطا کارم
در وادی مه رو یان بیهوده نظر کردم
تاوان گناهم را تا کی بدهم یا رب
آن توبه به درگاهت، آن گونه که تر کردم
بی کسی
دردم از دوری یار است ولی
بی کسی بود که هرگز کمرم راست نکرد
رنج ها دید به خود این دل من
لیک جز عشق تو در خواست نکرد
بار سنگین غمت صبر فراوان خواهد
پروا ز غمت که اوج غم هاست نکرد
بوسه ی عاشقی و لعل لب و تنهایی
دل من هر آنچه می خواست نکرد
تو رفتی و غم آمد و این دل نگهی
به امیدی که نهان به پشت فرداست نکرد
عشق تو گر چه گناه است ولی
ترس از آن روز که بر پاست نکرد
درد دل ♥ ♥ ♥ ♥
باز هم درد دل
دخترک با دل پر از دردش
از غم وغصه پدر می گفت
دل شکسته دوباره با مادر
از غم و درد و چشم تر می گفت
پدرش روی تخت بیماری،
وضع این دخترک اسف بار است
این مصیبت برای او سخت و
پدر او دوباره بیمار است
قلب او تنگ شد چرا که شنید
بار دیگر گرفت قلب پدر
گفته اند از فشار کار است این
کار سنگین وزادگاه خطر
دکتری با پدر چنین می گفت
باید از ماسک استفاده کنید
کار سنگین برایتان سم است
خواهشا ً کار های ساده کنید
پدرش گفت دختر خوبم
فکر آینده تو را دارم
فقر دردی بد است و بد تر از آن
اینکه من هم مریض و بیمارم
باعث درد من عزیز دلم
کار سنگین و گرد سیمان است
دختر من برای خاطر تو
این مریضی برایم آسان است
شب یلدا
بوسه بارانم کن امشب...
برای دلم سنگ تمام بگذار!
تنهایی را از آغوشم جدا کن
و دستانت را به دورم حلقه کن
چشمانت هم اگر لبخند همیشگی اش را نثارم کند
که دیگر معرکه است...
آرزویی نمی ماند، جز اینکه؛
امشب "یلدا" باشد...
گناه
گنه کردم گناهی پر ز لذت
کنار پیکری لرزان و مدهوش
خداوندا چه می دانم چه کردم
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
نگه کردم بچشم پر ز رازش
دلم در سینه بی تابانه لرزید
ز خواهش های چشم پر نیازش
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
پریشان در کنار او نشستم
لبش بر روی لب هایم هوس ریخت
زاندوه دل دیوانه رستم
فرو خواندم بگوشش قصه عشق:
ترا می خواهم ای جانانه من
ترا می خواهم ای آغوش جانبخش
ترا ای عاشق دیوانه من
هوس در دیدگانش شعله افروخت
شراب سرخ در پیمانه رقصید
تن من در میان بستر نرم
بروی سینه اش مستانه لرزید
گنه کردم گناهی پر ز لذت
در آغوشی که گرم و آتشین بود
گنه کردم میان بازوانی
که داغ و کینه جوی و آهنین بود
قهر
نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا
که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
تو فال خود به نام دیگری زدی
برو ... برو ... بسوی او، مرا چه غم
تو آفتابی ... او زمین ... من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ستارگان
بر او بتاب زآنکه گریه می کند
در این میانه قلب من به حال او
کمال عشق باشد این گذشت ها
دل تو مال من، تن تو مال او
تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه ره نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من
اگر بسویت این چنین دویده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
خیال عشق خوشتر از خیال تو
کنون که در کنار او نشسته ای
تو و شراب و دولت وصال او!
گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد
تن تو ماند و عشق بی زوال او