ای سـاکـن جــــــان مـن آخر به کجا رفتی
در خـانـه نـهان گشتی یا سوی هوا رفتی
چون عهـد دلـم دیـدی از عهـد بـگـردیـدی
چون مرغ بپریدی ای دوسـت کــجـا رفتی
در روح نظر کردی چون روح سـفـر کــردی
از خـلـق حـذر کردی وز خلق جـدا رفــتـی
رفـتـی تـو بـدین زودی تـو بـاد صـبــا بودی
مـانـنـده بـوی گـل بـا بـاد صـــبــا رفـتـــی
نی باد صـبا بـودی نـی مـــرغ هـوا بــودی
از نـور خـدا بـودی در نـور خــــــدا رفــتــی
ای خواجه این خانه چون شمع در این خانه
وز ننگ چنین خانه بر سـقـف ســما رفـتی