زیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شدهزیباترین شعرهای عاشقانه
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شده
بی کسی
دردم از دوری یار است ولی
بی کسی بود که هرگز کمرم راست نکرد
رنج ها دید به خود این دل من
لیک جز عشق تو در خواست نکرد
بار سنگین غمت صبر فراوان خواهد
پروا ز غمت که اوج غم هاست نکرد
بوسه ی عاشقی و لعل لب و تنهایی
دل من هر آنچه می خواست نکرد
تو رفتی و غم آمد و این دل نگهی
به امیدی که نهان به پشت فرداست نکرد
عشق تو گر چه گناه است ولی
ترس از آن روز که بر پاست نکرد
درد دل ♥ ♥ ♥ ♥
باز هم درد دل
دخترک با دل پر از دردش
از غم وغصه پدر می گفت
دل شکسته دوباره با مادر
از غم و درد و چشم تر می گفت
پدرش روی تخت بیماری،
وضع این دخترک اسف بار است
این مصیبت برای او سخت و
پدر او دوباره بیمار است
قلب او تنگ شد چرا که شنید
بار دیگر گرفت قلب پدر
گفته اند از فشار کار است این
کار سنگین وزادگاه خطر
دکتری با پدر چنین می گفت
باید از ماسک استفاده کنید
کار سنگین برایتان سم است
خواهشا ً کار های ساده کنید
پدرش گفت دختر خوبم
فکر آینده تو را دارم
فقر دردی بد است و بد تر از آن
اینکه من هم مریض و بیمارم
باعث درد من عزیز دلم
کار سنگین و گرد سیمان است
دختر من برای خاطر تو
این مریضی برایم آسان است
شب یلدا
بوسه بارانم کن امشب...
برای دلم سنگ تمام بگذار!
تنهایی را از آغوشم جدا کن
و دستانت را به دورم حلقه کن
چشمانت هم اگر لبخند همیشگی اش را نثارم کند
که دیگر معرکه است...
آرزویی نمی ماند، جز اینکه؛
امشب "یلدا" باشد...
گناه
گنه کردم گناهی پر ز لذت
کنار پیکری لرزان و مدهوش
خداوندا چه می دانم چه کردم
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
نگه کردم بچشم پر ز رازش
دلم در سینه بی تابانه لرزید
ز خواهش های چشم پر نیازش
در آن خلوتگه تاریک و خاموش
پریشان در کنار او نشستم
لبش بر روی لب هایم هوس ریخت
زاندوه دل دیوانه رستم
فرو خواندم بگوشش قصه عشق:
ترا می خواهم ای جانانه من
ترا می خواهم ای آغوش جانبخش
ترا ای عاشق دیوانه من
هوس در دیدگانش شعله افروخت
شراب سرخ در پیمانه رقصید
تن من در میان بستر نرم
بروی سینه اش مستانه لرزید
گنه کردم گناهی پر ز لذت
در آغوشی که گرم و آتشین بود
گنه کردم میان بازوانی
که داغ و کینه جوی و آهنین بود
قهر
نگه دگر بسوی من چه می کنی؟
چو در بر رقیب من نشسته ای
به حیرتم که بعد از آن فریب ها
تو هم پی فریب من نشسته ای
به چشم خویش دیدم آن شب ای خدا
که جام خود به جام دیگری زدی
چو فال حافظ آن میانه باز شد
تو فال خود به نام دیگری زدی
برو ... برو ... بسوی او، مرا چه غم
تو آفتابی ... او زمین ... من آسمان
بر او بتاب زآنکه من نشسته ام
به ناز روی شانه ستارگان
بر او بتاب زآنکه گریه می کند
در این میانه قلب من به حال او
کمال عشق باشد این گذشت ها
دل تو مال من، تن تو مال او
تو که مرا به پرده ها کشیده ای
چگونه ره نبرده ای به راز من؟
گذشتم از تن تو زانکه در جهان
تنی نبود مقصد نیاز من
اگر بسویت این چنین دویده ام
به عشق عاشقم نه بر وصال تو
به ظلمت شبان بی فروغ من
خیال عشق خوشتر از خیال تو
کنون که در کنار او نشسته ای
تو و شراب و دولت وصال او!
گذشته رفت و آن فسانه کهنه شد
تن تو ماند و عشق بی زوال او
سیب سرخ
سیب سرخی را به من بخشید و رفت ساقه سبز مرا چید و رفت
عاشقیهای مرا باور نکرد عاقبت بر عشق من خندید و رفت
اشک در چشمان گرمم حلقه زد بی مروت گریه ام را دید و رفت
چشم از من کند و از من دل برید حال بیمار مرا فهمید و رفت
با غم هجرش مدارا میکنم گرچه بر زخمم نمک پاشید و رفت
دنیای ارام من
اگر دریای دل آبی ست تویی فانوس زیبایش
اگر آیینه یک دنیاست تویی معنای دنیایش
تو یعنی یک شقایق را به یک پروانه بخشیدن
تویعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن
تویعنی یک کبوتر را زتنهایی رها کردن
خدای آسمان ها را به آرامی صدا کردن