بهار شادی

بهار میگذرد  خیز و دست دلبر گیر

به پای لاله و گل دور عشرت از سر گیر

کنون که باد صبا چنگ زد به دامن سرو 

تو نیز دامن آن سرو ناز پرور گیر

به رغم خاطر غم  همچو غنچه خندان باش

به شادی رخ گل  همچو لاله ساغر گیر

به یک دو جام اگر در نیامد از پا عقل

ز دست یار پریچهره   جام دیگر گیر

نسیم از رخ گل  داد خوشتن بستاند 

تو نیز از لب معشوق  کام دل برگیر

ببوس از سر آن سروِ سیمتن تا پای

به پای او چو رسی این رویه از سر گیر

چو شرم چیره شود  باده را پیاپی زن

چو دوست مست شود   بوسه را مکرر گیر

دلا به پای اَمل راه خوشدلی بسپار

رهی به دستِ طرب  بارِغم  ز دل  برگیر