درد

از آن شبی که به دل راز عشق حک کردی 

مرا دچار همین درد مشترک کردی 

و با نگاه صمیمی خویش ای زیبا ؛‌

بلور خاطر من را پر از تر ک کردی 

به یک اشاره خود گوش خسته دل را ، 

دوباره تشنه آواز نی لبک کردی 

چه سرنوشت عجیبی که بعد از این همه وقت ،

به ساده بودن قلبم دوباره شک کردی 

غروب بود که ناگه جدا شدی از من ،

و زخمهای دلم را پر از نمک کردی 

دوباره شعر قشنگی شده است میدانم :

تو در سرودن شعرم به من کمک کردی