پرتو عرفان

دوستان! مژده که سامان و سرى یافته‏ام

چاره از بهر دل در به درى یافته‏ام

با یکى دلبر خوش منظر سرتاپا خوب

چشم بد دور، که سرّى و سرى یافته‏ام

جلوه‏ها از گل رخسارِ تر و تازه او

هر زمان، تازه‏تر از تازه‏ترى یافته‏ام

زان حقیقت، که نهان در کَنَف بى‏خبرى‏ست

به مددکارىِ جانان، خبرى یافته‏ام

پرفشان گردم از این پس به هواى ملکوت

که ز عشق رخ او، بال و پرى یافته‏ام

زندگى در نظرم رنگ دگر یافت که من

لوح اندیشه، به نقش دگرى یافته‏ام

پیش نااهل چه گویم، که ز گنجینه راز

چه گرانمایه و تابان گهرى یافته‏ام

تا شدم معرفت اندوزِ رهِ عشق، «ادیب»

در دل از پرتو عرفان، اثرى یافته‏ام